Macierzyństwo to roller coaster emocji. W jednej chwili czujesz uniesienie, rozpacz, strach, szczęście, ulgę, samotność lub radość. U mnie wyglądało to w ten sposób:

“

Krzyki dziecka odbijają się falami w mojej głowie.

Wzdrygnęłam się kiedy stanęłam gołą stopą na podłodze upaćkanej zupką. BLW. Jestem wrażliwa sensorycznie i nienawidzę mokrego, nagłego dotyku.
Słyszę dziwne dźwięki. Na tych wysokich tonach.
Zagrożenie. Strach.
A nie, to tylko prośba o moją uwagę.
Czułość – rozczula mnie kiedy się uśmiecha.
Jest cudowna. Wtulam głowę w jej brzuszek i wdycham… Zapach niemowlęcia.
OMG! Czy dobrze słyszałam, że ona „prawie” roześmiała się. w głos?
Szczęście, duma, spełnienie.

Kątem oka widzę zmięte i brudne ubrania na podłodze, a w drugiej kupce czyste – może coś z nimi w końcu zrobię zanim się zmieszają? Córa bawi się na macie. Biorę do ręki kilka ciuszków, żeby wynieść je do kosza z brudną bielizną.
Płacz. O co chodzi znowu? Nie wystarczyło to, że przed chwilą przyszłam szybko na zawołanie?
Frustracja – dlaczego moje pocieszanie nie działa?
Ulga. Udało się.
Słyszę charakterystyczne dźwięki. Mój nos rozszerza się i kurczy z obrzydzenia, a usta wyginają się w dół, choć staram się, żeby nie było tego widać. Ten obrzydliwo-słodki zapach, który mówi mi, że znowu muszę zrobić coś nieprzyjemnego.
Rollercoaster emocji i zmysłów.

Ciągle sama, ale nie sama. Nijak powiedzieć coś mądrego.

I znów ten sam, monotonny cykl dnia…

Te same widoki, zapachy, odczucia.

Ubieranie, mycie, przebieranie.
Nienawidzę tego.
I zmęczenie. Totalne wyczerpanie…